ارزیابی استراتژیک محیط زیست مبتنی بر روش شاخص تناسب کاربری اراضی (LSI) مطالعه موردی: منطقه یک کلان شهر تهران

ارزیابی استراتژیک، روشی برای بهبود در فرایند تصمیم­گیری‌ها، سیاست‌گذاری و در نهایت برنامه‌ریزی است. روش ارزیابی تناسب کاربری اراضی از جمله روش‌هایی است که برای ارزیابی استراتژیک محیط به­کار گرفته می‌شود. با توجه به منطق حاکم بر این روش قابلیت‌های مناسبی در ارزیابی استراتژیک ارائه می‌سازد. این روش، نشان می­دهد که برنامه‌ریزی انجام شده تا چه میزان به­سمت اهداف استراتژیک گام برداشته­است. بر این مبنا، تحقیق حاضر در پی استفاده از  شاخص تناسب کاربری اراضی در منطقه یک تهران است. این امر، با دو هدف انجام شده است: اول اینکه برنامه پیشنهادی نسبت به وضعیت موجود تا چه میزان بهبود یافته­است. دوم اینکه آیا این روش پاسخگوی اهداف تعیین­شده است. نتایج نشان می­دهد این روش قابلیت ارائه پاسخ مناسب به اهداف را دارد. ضمن اینکه بررسی انجام شده نیز نشان از بهبود نسبی در برنامه پیشنهادی در منطقه یک کلان‌شهر تهران را دارد. این بهبود به کاهش ناسازگاری­ها و افزایش سازگاری نسبی کاربری اراضی منجر می­شود. این نتایج نشان می­دهد اگر در بخش­های مختلف دقت بیشتری به­عمل آید امکان بهبود بیشتری در شاخص حاصل شده و در نتیجه شرایط برای پایداری بیشتر توسعه شهری فراهم خواهدشد.